همه دانش‌آموزان از بدو ورود به مدرسه يا حتي مدتي قبل از آن با مطالعه آشنا مي‌شوند. برخي از آنها فقط وقتي در كلاس درس هستند و معلم به عنوان ناظر كار و فعاليت آنها را سرپرستي مي‌كند، موفق هستند و اگر در منزل يا جايي باشند كه معلم حضور ندارد، نمي‌توانند كارايي كامل و مفيدي داشته باشند و از قابليت‌هاي خود به طور مناسب بهره‌مند شوند. اين به دليل نداشتن عادت خوب مطالعه به صورت انفرادي است. بسياري از جهت‌گيري‌ها و اقدامات آموزشي در سيستم‌هاي گوناگون به منظور توسعه اين عادات طراحي شده‌اند كه بايد از جنبه‌هاي مختلف مورد ارزيابي قرار گيرند. دانش‌آموزاني كه عادت زيادي به مطالعه ندارند، اصولاً بسيار سريع از مطالب مي‌گذرند. نگاهي به درس مي‌اندازند و بدون توجه و تمركز بر معاني بيان شده بسياري از نكات اصلي و كليدي را از دست مي‌دهند. به سرعت با هر محركي توجهشان به مساله ديگري معطوف مي‌شود و مجبورند بارها به صفحه قبل باز گردند و دوباره مطالب را مرور كنند. مهارت‌هاي مطالعه وقتي توسعه مي‌يابد كه دانش‌آموز بتواند به طور فردي براي خود برنامه‌ريزي موثر داشته باشد و اين توانايي و مهارت در گرو داشتن عواملي چون اراده، تمركز، توانايي سازماندهي و كنترل كار، استفاده مناسب از زمان و به منظور رسيدن به موارد فوق نياز به تشويق و تمرين دارد. نخستين باري كه والدين براي فرزند خود كتاب داستان مي‌خوانند، او ياد مي‌گيرد كه گوش كند و چنانچه اين خوب گوش كردن تقويت شود، موجب پيشرفت او در اين راه مي‌شود. البته به شرطي كه شرايط محيط از قبيل آرامش، سكوت، نور، درجه حرارت، داشتن فضاي خاص براي مطالعه و ... مناسب باشد. به منظور تقويت علاقه‌مندي به كتاب در كودكان زير سن مدرسه بهتر است كتاب از روزي 15 تا 20 دقيقه و در مورد دانش‌آموزان دبستاني از روزي 30 تا 40 دقيقه خوانده شود كه اين موضوع با توجه به آمادگي و شرايط هر دانش‌آموز و كودك متفاوت است. سحر كمالي‌نفر
نظرات